شکر نعمت، نعمتت افزون کند کفر، نعمت از کفت بیرون کند
شکر یعنی یادآوری نعمت، نه فقط از طریق زبان بلکه باید به قلب و عمل باشد؛
کفر نعمت ،فراموشی نعمت و ناسپاسی خداوند نیست، هرگونه انحراف و سوء استفاده از نعمت، کفر نعمت است.
خدایا! قادر به شمارش نعمت های تو نیستم؛
خانواده ای دارم، پر از آرامش
نفس می کشم، در کنار عزیزانم
می شنوم،
راه میروم؛ در پهناور زمین تو
هیچکدام از اندامهایم را به واسطه ی نعمت سلامت، احساس نمیکنم....
چند وقتیست سرگردان و آشفته ام، جای خالی چیزی را احساس می کنم؛
انگار کسی را گم کرده ام.
میگویند: دعا کن ،ذکر خدا آرامش دلهاست،
ذکر می گویم . . .
اما دلم آرام نیست! راستش ذکرم زبانیست؛ به اجابت دعایم مطمئن نیستم!
بی هدف در فضای مجازی می چرخم و دلم ناآرام. . .
چند دقیقه ست نگاه از این تصویر برنمی دارم
خدایا در کتابت، قرآن، برایم پیغام فرستادی و من ندیدم! حالا دلم قرص شده یکی آن بالا
شش دانگ حواسش به من است
با قلبی مطمئن از خدا، زمـــزمـــه می کنم:
بـسـم الـلّـه الرحـمـن الـرحـیـم
رَبَـّـنــا وَ تَــقَــبـَّــل دٌعــاء
پروردگارا ! دعای مرا بپذیر
آیه 40سوره ابراهیم
