«ثُمَّ لَهُ الْحَمْدُ مَکَانَ کُلِّ نِعْمَةٍِ»
(صحیفه سجادیه، دعاى 1).
نگو:
الحمدالله سیر شدیم!
اگر می‌خواهید حمد خدا را بکنید،
بگویید:
خدایا برای هر نعمتی که در هر آنی به هر موجودی دادی، تو را شکر می‌کنیم.
این چنین خدا را شکر کنید.
نگویید:
خدایا شکر که دندانم خوب شد.
الحمدالله درد سرم خوب شد.
این شکر ضعیفی است.
بگویید:
خدایا برای هر نعمتی که در طول تاریخ به هر انسانی دادی، تو را شکر می‌کنیم. دعا هم همین طور است.
امیرالمؤمنین در دعای خود نمی‌گوید: خدایا به من بده، حتّی نمی‌گوید: خدایا به ما بده.
یک جمله از دعاهای امیرالمؤمنین علی علیه السلام این است که می‌گوید:
خدایا آن چه در طول تاریخ گذشته، بندگان خوب از تو خواسته‌اند و آن چه الآن بندگان خوب از تو می‌خواهند، و در آینده متولد می‌شوند و از تو خواهند خواست، همه را به ما بده. به این یک دعای خوب می‌گویند.
بسم الله الرحمن الرحیم
«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ»
خدایی را شکر، که هستی را تربیت کرد
فاتحه آیه 2
منبع:http://gharaati.ir
