دور می شوم از خاک زمین
اوج می گیرم
سبک میشوم از تعلق
از آسمان به زمین می نگرم
چقدر ناچیز و کوچک است،
زمین
پهناورترین، خیالِ من
و
حال می فهمم
چقدر بزرگی
چقدر بیکرانی
چقدر بخشنده ای
من در این نقطه سیاه، بی تو
هیچم
و چقدر نزدیکی
ای بی منتها
ای خدا
بسم الله الرحمن الرحیم
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ إِنَّ رَبَّنَا لَغَفُورٌ شَکُورٌ // الَّذِی أَحَلَّنَا دَارَ الْمُقَامَهِ
مِن فَضْلِهِ لَا یَمَسُّنَا فِیهَا نَصَبٌ وَلَا یَمَسُّنَا فِیهَا لُغُوبٌ
حمد (و ستایش) براى خداوندى است که اندوه را از ما برطرف ساخت؛ پروردگار ما آمرزنده و سپاسگزار است!
// همان کسى که با فضل خود ما را در این سراى اقامت (جاویدان) جاى داد که نه در آن رنجى به ما مىرسد و نه سستى و واماندگى!
فاطر آیات 34 و 35
تاریخ : دوشنبه 94/3/25 | 8:0 عصر | نویسنده : ابوالفضل خواجه | نظرات ( ) |
