زمزمه زمینی، لبیک آسمانی

شکر نعمت، نعمتت افزون کند            کفر، نعمت از کفت بیرون کند

شکر یعنی یادآوری نعمت، نه فقط از طریق زبان بلکه باید به قلب و عمل باشد؛

کفر نعمت ،فراموشی نعمت و ناسپاسی خداوند نیست، هرگونه انحراف و سوء استفاده از نعمت، کفر نعمت است.

خدایا! قادر به شمارش نعمت های تو نیستم؛

خانواده ای دارم، پر از آرامش

نفس می کشم، در کنار عزیزانم

می شنوم،

راه میروم؛ در پهناور زمین تو

هیچکدام از اندامهایم را به واسطه ی نعمت سلامت، احساس نمیکنم....

خدایا! حال که اینقدر ناتوانم، حتی درشمارش نعمت هایت؛

به من توانی عنایت فرما، که عملی انجام دهم و به واسطه آن، شکر نعمتت را به جا آورم و آن را ترک نکنم.

 
بِسمِ الله الرّحمنِ الرّحیم

......رَبِّ أَوْزِعْنی‏ أَنْ أَشْکُرَ نِعْمَتَکَ الَّتی‏ أَنْعَمْتَ عَلَیَّ وَ عَلی‏ والِدَیَّ وَ أَنْ أَعْمَلَ صالِحاً تَرْضاهُ وَ أَدْخِلْنی‏ بِرَحْمَتِکَ فی‏ عِبادِکَ الصَّالِحینَ

پروردگارا ، مرا توفیق شکر نعمت خود که به من و پدر و مادر من عطا فرمودی

عنایت فرما و مرا به عمل صالح خالصی که تو بپسندی موفق بدار

و مرا به لطف و رحمت خود در صف بندگان خاص شایسته ات داخل گردان

آیه 19سوره نمل